Chapter 2:
~Julian's POV~
I have to call Jeannelle before I go to work...
Ring...ring...ring...
Jeannelle, are you there? Bakit di mo sinasagot ang tawag ko?
------------------------------------------------------------------------------------------
~Jeannelle's POV~
"Look! It's prince Julian!" narinig kong sigaw ng isang babae at kilig na kilig pa.
"He's so handsome." sigaw din nung isang babaeng kasama nito saka itinuro ang malaking billboard ni Julian.
Ring...ring...ring...
Wahhh...muntik ko ng mabitiwan ang phone ko dahil sa biglang pagring nito.
Tumatawag pala si Julian. Sinagot ko na ang call niya.
Our hearts must be connected...
"I'm so happy..." sabi ko agad sa kanya pagkasagot ko ng call niya.
Nagtataka naman si Julian kung bakit ako masaya.
"Nakita ko ang billboard mo. Just as I wanted to call you, you called me." sunod kong sinabi.
---------------------------------------------------------------------------------------
~Back to Julian's POV~
Kahit gusto ko pang makausap ng matagal si Jeannelle ay di na pwede. Nakita kong papalapit na sa'kin si Celine, ang manager ko.
"Your new album is great, especially 'yung 'Forever In Love'. " masayang sabi ni Jeannelle.
"Jeannelle, I have to work...We can talk tonight, okay?" pamama-alam ko sa kanya.
I end the call...hindi ko magawang maging masaya ngayon.
"That expression doesn't look like the type that you should have after a phone call with a lover." sabi ni Celine.
Umalis na ako sa kinatatayuan ko at nagsimula na akong lumakad paalis. Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya.
"It's more like...finally got that annoying work over with type of look." sabi niya na may halong pang-aasar.
Napalingon ako sa sinabi niya, pero binalewala ko ulit ito at nagpatuloy na ulit sa paglalakad.
"I'm quite curious...Do you really love her?" tanong nito at nilingon ako.
Naiinis na ako sa mga pinagsasabi niya.
"Celine, I'm only saying this once... Just do your job as the manager, leave the other stuff alone." inis na sabi ko saka ako tuluyang umalis.
-----------------------------------------------------------------------------------------
~Steven's POV~
Pumunta ako sa office ni Sir Sumono, para itanong kung okay ang mga isinulat kong kanta.
"Sir, the song that I wrote last time..." sabi ko habang tinitingnan ang mga hawak niyang papel.
"Which one?" biglang tanong niya.
Di ko sinagot ang tanong niya pero nakangiti lang ako.
"Theye're all over there!" sabi niya at itinuro kung nasaan lahat ang mga sinulat kong kanta.
Whoa... Lahat ng sinulat ko itinapon lang sa basurahan. T^T
"Is the single ready?" tanong ni Sir Sumono sa dumating na staff.
Ring...ring...ring...
May tumawag kay Sir Sumono.
"Ah, excuse me, I wanted to ask you about the song..." sabi ni Sir Sumono sa kausap nito sa cellphone.
"Sir Sumono, I..." singit ko.
"The melody can follow the last one..." patuloy nitong sabi sa kausap niya sa phone.
I'm a completely transparent. T^T
Sigh...Lahat ng pinaghirapan ko ay nawala na. I've still got a long way to go.
Lumapit ako sa basurahan dito sa office ni Sir Sumono, para kunin lahat ang mga isinulat kong kanta.
"Steven!" biglang tawag sa'kin ng isa sa staff na lalaki.
"Yes!" gulat kong sabi.
Lumapit siya sa'kin at may ipinakitang pen.
"Nakalimutan ni Julian ang kanyang special pen!" sabi nito.
Lumapit pa lalo siya sa akin.
"Take this over to studio and deliver it to him. He can't sign for the fans if he doesn't have this!" utos nito.
"You have to protect this pen. It's worth more than your life. You got that?" pananakot pang sabi nito.
"Y-yes sir." nauutal kong sagot.
Inabot na niya sa'kin ang pen ni Julian at nagsimula na akong tumakbo.
"You have to be there in five minutes!" pahabol pang sabi nito.
"Yes!" sigaw ko.
It usually takes half an hour to get to studio. (_ _lll)
Pagkalabas ko ng company, sumakay na ako agad sa motor at isinuot ang helmet. Hindi na ako nag-aksya pa ng oras.
Dashh...Broom!...Broom!...
Looks like I've got to go for it!
I heard that recently a female idol used this pen, at sinigawan siya ni Julian hanggang siya ay umiyak.
Maybe this pen has some special value to him!
Kailan kaya ako magiging successful gaya niya?
I thought that nobody liked my songs, until that day six months ago...
[Flashback]
Habang buhat-buhat ko ang isang kahon na may laman na mga libro para dalhin sa office ni Sir Sumono. May nakita akong babae na nakaupo malapit sa garbage can. Napakaganda niya, nag-iisa siyang anak ng may ari ng kompanya ito na pinapasukan ko.
"Miss Jeannelle, why are you sitting by the garbage can?" tanong ni Sir Sumono at lumapit kay Miss Jeannelle.
"Are all these demos being thrown out?" tanong nito at lumingon kay Sir Sumono.
"Yeah, these are all the rejected ones..." sabi naman ni Sir.
"Pero itong kantang 'to ay maganda! It's a shame not to use it!"
Since I joined the company over a year ago, iyon ang unang beses na may isang tao ang nagustuhan ang isinulat kong kanta.
"Sumono-san, include this song in Julian's album." nakangiting pakiusap ni Miss Jeannelle.
"About that..." sagot ni Sir Sumono na napakamot sa kanyang batok.
"Listen to it again, it will definitely move you!" sabi pa ulit nito.
"Well, if Jeannelle-sama says so..." sang-ayon ni Sir at pumayag na din sa request ni Miss Jeannelle.
"Great!" tuwang-tuwang sabi pa nito.
'Forever In Love' was my first piece of work to realize my dream...
[End of Flashback]
-----------------------------------------------------------------------------------------
At the Studio...
"The recording is finished, thanks for all your hard work!" sabi ng isa sa mga staff member.
Lumabas na ng recording room si Julian. Pinagkaguluhan siya ng kanyang mga fans na babae.
"Prince Julian!" sigaw nung isa na lumapit pa kay Julian.
"Signature, please!" request naman nung isang babae na kasama nito.
How do I sign without my pen? sa isip-isip ni Julian na halatang nababadtrip na.
Natakot naman ang mga fans niya.
"Scary...is he in a bad mood?" bulong ng isa sa kanila.
~Steven's POV~
Humahangos na pumasok ako dito sa loob ng studio. Mabuti naman at nakaabot pa ako. Lumapit ako kay Julian na hingal na hingal pa dahil sa pagtakbo ko.\
"The pen is here..." hingal na sabi ko at iniabot sa kanya ang pen niya.
"Which one should I sign first?" nakangiting tanong nito sa mga fans niya pagkakuha ng pen niya.
"Kyaaahhh...!" sigaw naman ng mga fans niya.
"That's all, you can go now!" utos sa'kin ng manager ni Julian na biglang sumulpot sa harapan ko.
Dumaan sa gilid ko si Julian.
"Then I'll be..." sabi ko at nagbow sa kanya.
"Huh, you can't even do something so trivial... I guess you'll just be an errand boy for the rest of your life." sabi ni Julian.
Napaluhod ako sa sinabi niya. Paulit-ulit na nag echo sa utak ko ang sinabi niya.
Errand boy...
Errand boy...
Errand boy...
Errand boy...
T^T
----------------------------------------------------------------------------------
~Julian's POV~
"I have to be else where." sabi ko sa kanilang dalawa at saka ako umalis.
Siguradong hinihintay na ako ni Jeannelle. Pinuntahan ko na siya sa 101st floor.
Niyakap ko agad siya ng makita ko siyang nakatayo malapit sa bintana. Hinawakan ko ang kanang kamay niya ng sumandal siya sa dibdib ko.
This is me and Jeannelle's secret place...
"Naghintay ka ba ng matagal? Just long enough to count to the 101st floor..." sabi ko.
"It's okay." nakangiting sabi niya.
"Will you come to my concert?" tanong ko.
"I always go to your concerts... What should I disguise myself as this time?" tanong niya agad sa'kin.
Inalis niya ang pagkakayakap ko sa kanya at lumapit pa lalo sa tabi ng bintana.
"Hmm...A member of the stuff then?" tanong niya.
"Not necessary." sagot ko naman.
Lumapit ako sa kanya at lumuhod. Hinawakan ko ng kanang kamay ang pisngi niya....
"I just want you Jeannelle. I'm tired of all this secrecy. I want to announce to everyone, that we are lovers..." I said and kiss her.
Tumayo na ako para yakapin ulit siya....
The secret's lock is about to opened...
-------------------------------------------------------------------------------------
~Steven's POV~
"Finally! Natapos din ang trabaho." masayang sabi ko at nag-inat pa ng mga braso ko.
Gabi na... Kailangan ko ng umuwi.
"All right, lets go home and write some songs!" nakangiting sabi ko.
Teka...may pagkain pa nga pala ako sa bag ko.
Hinalungkat ko sa bag ang baon kong pagkain.
"I found it!" masayang sabi ko at inilabas ko na ang hamburger.
It was leftover from lunch...
"Thanks for the food!" sabi ko pa.
Shooo..........shooo........................
PUN!!!
Napatigil ako sa pagkagat sa burger ko ng makarinig ako ng malakas na ingay na nagmumula sa may bandang likuran ko.
Labis ang gulat ko ng paglingon ko sa likod ay may nakita akong tao na nakadapa at duguan.
-----------------------------------------------------------------------------
A/N : Who is this shadow that has fallen from the sky? What are the fates of Jeannelle, Julian and Steven? ^_^
Posts
0 comments:
Post a Comment