Feeds RSS

Sunday, November 11, 2012

A Princess Worth of Billions: Chapter 1



Chapter 1



---Jeannelle's POV---

I was facing at the mirror and looking at myself...
That has placed a ribbon headband on my head. With a curly hair and a cute beaded pink sleeveless cocktail dress.

"This spring and summer is most in flowing curls look." sabi ng bakla na nag-ayos sa'kin.
"Finally she's presentable." my mom says.



Nakatingin pa rin ako sa salamin at nakapangalumbaba.

"What a flowing curls, so annoying!" inis na sabi ko.
"Today is the first dinner gathering, since your Louie-kun returned from Japan. Kaya bilisan mo na dyan at sumunod ka na sa'kin." utos sa'kin ni Mom at lumabas na siya ng salon na pinuntahan namin.

Kailangan makaisip ako ng idadahilan para hindi ako makasama sa dinner ngayon. Ilang beses na rin akong ini-arrange marriage ni mommy.
Pero syempre tinatakasan ko sila, para hindi 'yon matuloy. Kung 'yong iba wala ng magawa para hindi mangyari o matuloy na ipa-arrange marriage sila, pero ako may magagawa para lamang hindi mangyari 'yon. Ayoko namang maikasal sa hindi ko naman mahal!

 Lumabas na ako sa salon at sumunod na kay mommy.

"Mom, masakit ang tiyan ko. I need to go home and have a rest." sabi ko habang nakahawak sa braso niya.
"I still haven't forgiven you for the time you ran off to go bungy jumping!" galit na sabi ni mom.
"Fine." nanlulumong sagot ko at saka pumasok sa kotse.
"Good girl, you can't run away this time. Kailangan mong sumama sa dinner na ito."


Habang nasa byahe, nakinig na lang ako ng music sa ipod ko.

Love leads to laughter
Love leads to pain
With you by my side
I feel good times again

Never have I felt these feelings before
You showed me the world
How could I ask for more

And although there's confusion
We'll find a solution to keep my heart close to you...


Such a good song. It's Julian's song...
Sadness hidden with in the light beats sa tuwing pinapakinggan ko itong kantang 'to. I always have a sad smile. 
Maluha-luha ang mga mata ko pero nakangiti naman ako habang pinapakinggan ito.

Hmm...I have to talk to daddy next time. This kind of song has to be the single! We can't let such a talented songwriter be buried.


Finally, andito na rin kami sa Montreal Restaurant.
The car stop in front of it.

"That's enough listening for now!" galit na sabi ni mom sabay hablot ng ipod ko.
Wahhh...! Nakakainis naman si Mom...T^T
"When Louie arrives, you need to put up a good performance."

Nauna ng bumaba si Mom at sumunod na rin ako sa kanya.
May pinareserve pala na table si Mom. Umupo na kami 'don para hintayin sila Louie.
Nangalumbaba muna ako habang wala pa 'yung hinihintay namin.

"Jeannelle...I'm doing this for you, finding you such a good match." sabi ni mom.
Hindi ko pinapakinggan kung ano man ang sinasabi niya.

I wonder what Julian's doing right now...

 "Oh, they're here." biglang sabi ni Mom at saka siya tumayo.
Napalingon naman ako bigla sa mga bagong dating.
Whoa...O_O

"Louie's family enterprise is worth of ten billions! If our two families can unite, then your dad can realize his dream of having the largest Media Company in Asia!" masayang sabi ni Mom sa'kin.
Pinaupo na niya si Louie pati ang Mom nito...

Grrr...I hate this! ayoko ng ganito!

"Mom, In your eyes...Am I just a merchandise worth of ten billions?" inis na sabi ko sa kanya.
Sinamaan naman niya ako ng tingin. Sa sobrang inis ko, umupo na lang ako at tumahimik.
"Oh, this is Jeannelle? You've gotten so pretty. I can barely recognize you!" tuwang-tuwang sabi nung Mom ni Louie.
"Jeannelle-chan, I've missed you so much..." nakingiting sabi ni Louie.

Di ko na mapigilan ang galit ko kaya bigla akong tumayo at itinuon ang mga kamay ko sa lamesa.
Mukha naman silang nagulat sa ginawa ko, hahah!...

"Louie-kun, since you missed me so much..." nakangising sabi ko sa kanya.
"We should speak somewhere privately." I said to him and then smirk again.

Lumapit ako sa kanya at kinaladkad ko na siya palabas ng restaurant.

"Mom, Auntie, we're off..." sabi niya at kumaway pa sa mom ko at mom niya.
Tss...kailan pa niya tinawag na auntie ang mom ko??


"I'm leaving!" sabi ko sa kanya pagkalabas namin saka ako nagsimulang tumakbo.
"Ah! Jeannelle-chan..."

I glare to him...

"I forbid you to call me that! My patience has a limit!" sigaw ko.
Agaw eksena pa ata 'yung pagsigaw ko. Bigla kasing nagtinginan samin 'yung mga tao na nasa labas ng restaurant.
"Besides, I already have someone that I like. So please, leave me alone!" pahabol ko pang sabi.
"See yah!" sabi naman niya ng nakangiti at nagwave pa sa akin.


Nang makalayo na ako, tinawagan ko si Dad.
Ring...ring...ring...

"Dad, I've had enough of Mom. Can't you do something about it...?" tanong ko agad.
"I'm really not used to you being like this! Anyway, I'm having a dinner tonight with Julian, we'll talk when I get home!"
"Dad!"
toot!...toot!...


Dad is acting weird...Oh well! I can wait till I get home tonight...
 ----------------------------------------------------------------------------------------



0 comments:

Post a Comment